Kochani... chyba musze zawiesić bloga.... Nie potrafie pisać tak dobrze jak wy, może dlatego, że język polski nie jest moją mocną stroną. Nie wiem, nie wiem... Dziękuje wam bardzo za szczere komentarze, które podnosiły mnie na duchu, pomagały, dawały wene do pisania i chęć :*
Oczywiście to "zawieszam" to tylko chyba... zajrzyjcie :) może coś napisze.... Głównym powodem jest mój stan psychiczny.... Bardzo przepraszam osoby, które polubiały moje opowiadanie....
Bardzo przepraszam :* :(
Pozdrawiam Klaudia....
NIEEEE :C
OdpowiedzUsuńNie zawieszaj, prosze.
:c
ale to nie prawda, że piszesz gorzej :) piszesz świetnie, masz swój styl i tyle :) jednak to Twoja decyzja, życzę, żebyś sobie wszystko w życiu ogarnęła, a to pewnie proste nie będzie :/ ale trzymam kciuki i mam cichą nadzieję, że jeszcze wrócisz na bloggera i dokończysz swoje opowiadanie :*
OdpowiedzUsuńCo Ty gadasz. Nie możesz zawiesić! To jest świetne!
OdpowiedzUsuńTo opowiadanie jest zbyt dobre ażeby je zawieszać.. Uwierz, że przeczytałam już dziesiątki różnych opowiadań, ale niestety większość była po prostu łzawa do bólu. Twój blog jest inny. Używając tego słowa chcę podkreślić, że jest jedyny w swoim rodzaju, chwytający za serce, trzymający w napięciu... Oczywiście decyzja jest Twoja, ale chciałabym, żebyś wiedziała, że jest taka jedna czytelniczka, która nie może się doczekać każdego następnego rozdziału. Proszę, jeżeli tylko Twoja wena będzie w dobrej formie, napisz nexta :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i życzę weny 4ever :)
Zuza- stała czytelniczka :*
Nie no błagam nie w tym momencie!
OdpowiedzUsuńUwierz, że praktyka czyni mistrza. Wiem co mówię. Opowiadanie ma bardzo dobry motyw! Nie zawieszaj :)
Pozdrawiam, Milena:)